TaiChi, een dans van verwondering

Dans van Verwondering

TaiChi is voor mij een dans van verwondering. Elke beweging is een uitnodiging om te voelen. Soms spreekt een oefening tot verbeelding.

Bijvoorbeeld deze twee oefeningen:

Beklop je niergebied op je onderrug met zachte vlindervuisten. Dat zijn vuisten zo los, dat als er een vlinder in opgesloten zat, hij er levend uit zou vliegen bij het openen van je vuist.

Bij de houding het scheiden van de wolken, uit de 18 Shibashi serie, krijg je de uitnodiging om met je beide handen de wolken die zich boven je hoofd hebben samengetrokken, uit elkaar te trekken. Zodat je de zon kan verwelkomen op je kruin.

Bij mij werkt het zo dat al doende, tijdens de beweging, zich een levendig schouwspel voor mijn geest vormt. Dat beeld doet mij verwonderen, dat verbaast mij.

Als het kan, ga ik s’ ochtends naar buiten. Dan doe ik enkele TaiChi oefeningen in mijn tuin. In die verstilling ruik ik de seizoenen. Vanochtend rook ik de lente. Met de dag zie ik onze tuin tot leven komen. Planten en struiken komen tot bloei, vogels verzamelen takjes en vlinders komen tevoorschijn. Ik blijf me verwonderen.